Το τελειο κοριτσι

Επικαλουμε το βιβλιο του Ο.Ελυτη "μαρια νεφελη" μεσα στο οποιο κανει γνωστα τα συναισθηματα του για ενα κοριτσι,την μαρια νεφελη η οποια ηταν κατι το διαφορετικο(οπως αναφερει),το ονειρικο,το παραμυθενιο,το ουτοπικο,το ΠΑΡΑΞΕΝΟ...Ετσι και εγω αποφασισα σαν φορο τιμης στο εργο του πρωτου νεφεληγερετη να αρχισω απο κατι που τον "βασανισε" αρκετα, τον αληθινο ερωτα,ετσι σας κανω γνωστη την δικη μου "μαρια νεφελη" .....

Ξερεις κατι?Ολοι ψαχνουμε την Μαρια Νεφελη μας.Ολοι εχουμε σκεφτει πως θα θελαμε να ηταν το αλλο μας μισο.........που θα περναγαμε μια τελεια ζωη μαζι του............μονο στην αγκαλια του που θα λειτουργουσε σαν ασπιδα για να διωξει καθετι κακο.
Η Μαρια Νεφελη μου?Η Μαρια Νεφελη μου θα εχει μακρια μαλλια που θα ανεμιζουν το καλοκαιρακι στο πλοιο για το νησι και τον χειμωνα απο το ψυχρο βορινο αερακι.Θα μοιριζουν αλλοτε θαλασσινο αερακι και αλλοτε βροχη......Τα ματια της,δυο ομορφα μεγαλα πρασινα κεχριμπαρια που μεσα τους θα καθρεφτιζεται ο καλοκαιρινος νυχτερινος ουρανος,ενας ουρανος γεματος αστερια,κατω απο τον οποιο θα μου λεει ιστοριες για αυτα και για τους σχηματισμους τους...και εγω?Εγω θα τρεχω σαν παιδι,σαν παιχνιδιαρικο σκυλι,να πιασω οσα απο αυτα πεφτουν για να τις τα χαρισω,να την κανω ευτυχισμενη.Τα μαγουλα της?ροδινα....η μυτη της?γαλλικη.Τα χειλη της θα εχουν ενα ξεθοριασμενο ροζ χρωμα και η γευση τους?Θα ειναι αλμυρα σαν το θαλασσινο νερο.Θα ζω για ενα της φιλι,θα ζω μονο για να την φιλαω,για να νιωθω την αλμυρα,για να νιωθω εκεινη......Ο λαιμος της απαλος τοσο απαλος που οταν τον δαγκωνω θα απομακρυνεται γελωντας και θα με ψευτομαλωνει,εγω θα παιρνω θιγμενο υφος και γελωντας θα με σφιγγει στην αγκαλια της,στην ζεστη αγκαλια της.Το σωμα της θα ειναι καλοσχηματισμενο,ολο.Εκτος απο ενα σημειο, την κοιλιτσα της για την οποια θα την πειραζω.Θα της λεω να κοψει το πολυ φαγητο,εκεινη θα μου κραταει μουτρα αλλα θα πηγαινω να της κανω ναζια και στο τελος θα με συγχωρει....
Η Μαρια Νεφελη μου θα μου λεει τις νυχτες ιστοριες για τα αστερια που μονο εκεινη ξερει τοσα πολλα μεχρι οσοτου θα εχω κοιμηθει.Τοτε θα με ξυπναει για να μου πει ποσο με αγαπα.Θα την παιρνω στην αγκαλια μου,θα της λεω οτι ειναι η ζωη μου και οτι θα παψω να την αγαπω μονο οταν θα σταματησουν να λαμπουν τα αστρα,τα αστρα που τοσο εκεινη αγαπα,θα μου χαμογελα,τα υπεροχα πρασινα ματια της θα με κοιτανε κατευθειαν στα ματια.Η αντανακλαση του νυχτερινου ουρανου στα ματια της θα ειναι τοσο ομορφη,θα αποκοιμιεται στην αγκαλια μου και θα δειχνει τοσο γαληνια,τοσο γαληνια.Τοτε εγω θα καθομαι φυλακας διπλα της χωρις να κοιμηθω ουτε λεπτο.Γιατι?Γιατι θα φοβαμαι μην την χασω...μην ξυπνησω και δεν ειναι εκει,μην ηταν ενα ονειρο που χαθηκε στο φως της ημερας.Θα το καταλαβαινει θα μου πιανει το χερι σφιχτα λεγοντας οτι με αγαπα και οτι θα ειναι για παντα μαζι μου,οτι δεν μπορει χωρις εμενα και δεν θα φυγει ποτε μακρια μου.Μετα θα δινουμε ραντεβου σε ενα κοινο ονειρο,σε ενα ονειρο που θα ειμαστε μονο οι δυο μας πεσμενοι στο κεντρο ενος λιβαδιου με λευκες μαργαριτες.Θα ρωταει τις μαργαριτες αν την αγαπω και εγω θα καθομαι να την κοιταζω.Θα την ρωταω,δεν πιστευεις οτι σε αγαπαω και θα μου απανταει γελωντας οτι δεν την εχω πεισει ακομα.Τοτε θα σηκωνομαι ορθιος και θα φωναζω δυνατα με ολη μου την δυναμη οτι την αγαπω.......θα τρεχει,θα με αγκαλιαζει,θα με ριχνει κατω,θα μου λεει<<τερμα οι μαργαριτες για μενα>> και θα με φιλαει στο στομα...Η ωρα θα εχει περασει ετσι θα πρεπει να φυγουμε.Θα εχει ξημερωσει το μικρο απλυτο προσωπακι της θα φανταζει τοσο ομορφο,τοσο γαληνιο...Θα την γαργαλαω στα ποδαρακια της και εκεινη θα φωναζει να σταματησω και θα μου πεταει μαξιλαρια.....Θα πηγαινω στο μπανιο και θα της γραφω ραβασακια στον καθρεφτη με το κραγιον της..Θα γυρναω στο κρεβατι,θα κουκουλονομαι και θα της κανω ναζακια...Εκεινη θα γελαει,θα με αγκαλιαζει,θα με γαργαλαει και θα με διωχνει απο το κρεβατι....Θα της λεω οτι δεν την αγαπαω και εκεινη θα συνεχιζει να με γαργαλαει μεχρι να της πω οτι φυσικα και την αγαπαω....

Η Μαρια Νεφελη μου και εγω τα αυγουστιατικα βραδια στο ληξουρι θα καθομαστε αγκαλια στο πατωμα του μπαλκονιου σκεπασμενοι με μια κουβερτα και θα λεμε ιστοριες για τα αστερια, για τα αστερια που τοσο αγαπαμε.Θα μου λεει οτι αυτα τα φωτα που βλεπω ειναι τα ονειρα μας,τα ονειρα των ανθρωπων και το φεγγαρι ειναι προστατης τους σαν αλλη αιγυπτια σφιγγα.Εγω θα της λεω οτι τα αστερια ειναι οσοι εχουν φυγει,και οτι μας κοιταζουν απο μακρια φεγγοντας για να μην χασουμε τον δρομο μας.Τοτε θα την ρωτησω,ποιον αγαπας πιο πολυ εμενα ή τα αστερια?Εκεινη θα γυρισει θα με κοιταξει στα ματια-τα πρασινα ματια της θα φεγγουν αποκοσμα μεσα στην νυχτα-και θα μου πει σοβαρα,τα αστερια ειναι κατι το φανταστικο μονο οταν ειμαι μαζι σου.Μονο με εσενα καταλαβαινω γιατι υπαρχει τοσο ομορφια στην φυση,μονο με εσενα νιωθω τη αυρα της νυχτας.Θα την πω οτι την αγαπαω και οτι αυτο ειναι οτι πιο ομορφο εχω ακουσει στην ζωη μου.Θα μου πει σε αγαπαω.Θα την φιλησω...Τα σωματα μας θα γινουν ενα και αγκαλια οπως θα ειμαστε θα αρχισουμε να μιλαμε για τραγουδια.Γιατι ο Παπαζογλου ονομασε ενα τοσο θλιμενο τραγουδι αυγουστο θα την ρωτησω.Θα σκεφτει λιγο και θα μου απαντησει με σοφιστικε υφος.........

Η Μαρια Νεφελη μ δεν θα νοιαζεται για τους αλλους που θα την κοιτανε οταν χορευει στην βροχη,σε εναν τρελο χορο.Θα ζει την καθε στιγμη σαν να ειναι η τελευταια της.Την πρωτη φορα που την ειδα ηταν να κανει αυτο που της αρεσει τοσο πολυ,να χορευει.Περπαταγα στην βροχη και ξαφνικα την ειδα.Καθοταν σε εναν κεντρικο αθηναικο δρομο ακουγε μουσικη και λικνιζοταν μεσα στην βροχη.Τα ματια της ηταν κλειστα.Καθησα την κοιταξα για πολυ ωρα και ενιωσα το στομαχι μου αδειο και την καρδια μου να προσπαθει να βγει εξω..Δεν με ενοιαζε τιποτα αλλο μονο αυτη.Αρχισα να την πλησιαζω.Επρεπε να της πω κατι....Την σκουντιξα,ειχε τα πιο ομορφα ματια που ειδα μπροστα μου.Μου χαμογελασε...Της ειπα<<Τι ακους?>>,<<τον ηχο της βροχης μεσα απο την μουσικη>>μου απαντησε............................
Η Μαρια Νεφελη μου ζει μεσα στα ονειρα μου οχι στην καρδια μου.H καρδια μου κοιμαται και την περιμενει να ξυπνησει με ενα γλυκο φιλι.....
Νεφεληγερετης

Αφιερομενο στον πρωτο νεφεληγερετη που εκανε ολους μας να πιστεψουμε στον ερωτα,οπου και αν εισαι...