Εισαι ο αγερας που με ξεσηκωσε....

εισαι ο αγερας που με ξεσηκωσε,
εκεινος ο αγερας που με χαιδευε στο πλοιο,
που με εκανε να κρυωνω τα χειμωνιατικα πρωινα,
και να ερωτευομαι τα αυγουστιατικα βραδυα...

εισαι ενα δειλο χαδι νεου που φοβαται την απογοητευση,
ενα μαγικο ηλιοβασιλεμα που οι κοκκινες ακτινες του θυμιζουν αιμα,
εισαι εκεινο το κυκλαμινο που φιλησες γλυκα,
μα ποτε δεν εκοψες

εισαι ενα παλιο βρομικο καραβι,
μεγαλο,
γερο σκαρι,
αλλα καταραμενο να μην πιανει ποτε λιμανι.

Εισαι ενα ονειρο,
Ενα ονειρο καλοκαιριου,
Γιατι τα ονειρα του καλοκαιριου ειναι που κανουν την διαφορα,
Που λενε σε αγαπω και πηδανε στην μαυρη θαλασσα.

Εισαι μια μικρη νεραιδα του δασους,
Κρυμμενη αλλοτε στις φυλλοσιες,
Αλλοτε στις ιστοριες που λεγονται διπλα στο τζακι,
Μα πιο συχνα κρυμμενη στα ονειρα μου.

Εισαι ο χρονος,
Που κυλαει πολυ αργα μακρια σου,
Και εφιαλτικα γρηγορα κοντα σου,
Κανοντας με να παρακαλαω για λιγα δευτερολεπτα ακομα μαζι σου.

Εισαι ενα αστερι,
Τοσο ιδιο διπλα σε χιλιαδες αλλα,
Μα και τοσο τοσο διαφορετικο,
Φωτεινο, μεγαλο,ομορφο.

Εισαι ενας γρυφος,
Που με παιδευει πολυ,
Μα οταν σε λυνω,
Χαιρομαι σαν μικρο παιδι που ειδε παιχνιδι.

Εισαι το σ’αγαπω που λεει η καρδια μου οταν σε νοιωθει κοντα,
Το σ’αγαπω που λενε τα χειλια μου οταν σε αγγιζουν,
Το σ’αγαπω που λενε τα ματια μου οταν σε βλεπουν,
το σ’αγαπω που λεω οταν μυριζω τα μαλλια σου,
το σ’αγαπω που φωναζω οταν αναπνεω.



Νεφεληγερρτης,
Ο στοχαστης της μοναξιας+(#@@#12)=