Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2008

περπαταω στα συννεφα

Αχ ειμαι ενας νεφεληγερετης,
περπατω στα συννεφα,
χωρις να με νοιαζει ο χρονος που κοιλα,
ο ηλιος που φευγει,
το φεγγαρι,ω το αγαπητο μου φεγγαρι,που ερχεται.

Κανεις ποτε δεν μπορεσε να με σταματησει,
γιατι πηδαγα απο συννεφο σε συνννεφο ,
μεσα στην επιδαιξιοτητα,
γεματος μοναχα με ονειρα και ελπιδα,
ψαχνοντας το αρχαιο πιοτο της αιωνιας νιοτης.

Με μονη συντροφια,
τον φιλο μου αγερα,
τον παιχνιδιαρη αυτον ημιθεο,
του εδαφους τον δραπετη,
καθομαστε στα συννεφα,
και τρωμε αμβροσια.
Κοροιδευουμε τα μικρα πουλια
Και τα ανοητα αεροπλανα που αμφισβητουν την επ ουρανια βασηλια μας.

Καποτε ο Διας,
ο μεγας των θεων,
με βρηκε σε ενα συννεφο ,
μαυρουλι να κοιμαμαι,
με ρωτησε μοναχα τινος ειμαι το παιδι,
και πως βρεθηκα στα ουρανια να περπατω τραγουδωντας.
η απαντηση σεμνη και προσεγμενη,
ανθρωπου γιος ειμαι εγω,
καλου και νοικοκυρη,
ναυτικου που αγαπουσε την θαλασσα,
την γαλαζια του ιονιου,
την καθαρη την εναστρη,
την τοσο ζηλεμενη,

αυτην που ζητησαν αγγλοι,ενετοι
και αλλοι ευρωπαιοι.
Ομως η καρδια της πιστη ,
γρεκια γεννηθηκε και παραμενει ακομη.

Ο ζευς γεματος περιεργια,
Αμεσως με ρωτει,
Τι κανεις μακρια απο τη θαλασσα σου,
Την τοσο παινεμενη?

Μητε την θαλασσα πονω θεε,
Μητε τα ακρογιαλια,
Δεν τα χορταινω κατοθε,
οσο εκεινη δεν με θελει,
γι’αυτο ηρθα ψηλα εδω
και απο δευτερα θα με βλεπεις ,
ολη μερα να κυνηγω τα συννεφα που πολυ τις μοιαζουν,
στοχαστης του ονειρου,του συννεφου και της βροχης
νεφεληγερετης ++_)Ι2 λ>,^^^^

Δεν υπάρχουν σχόλια: