Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

αστεροσκορπισματα-ονειροσκορπισματα

θελω να μαθω να παιζω αρπα,μου ειπε....

Πρωτα ηταν ραγισμενη καρδια,μετα εγινε σκιουρος,πριν περασουν λιγα δευτερολεπτα ενα αλογο σηκωμενο στα πισινα του ποδια χλιμιντριζοντας και ετοιμο να ταξιδεψει στα μακρινα χωραφια των ουρανων αλλα πριν κανει αυτην την κινηση αρχισε να ξεθωριαζει και εξαφανιστηκε...πριν περασουν μερικα λεπτα με κρυφοκοιταζε ενας δρακος καθως πεταγε πισω απο τα βουνα με τους λαμπερους ανεμομυλους....αλλα μαλλον ηταν και αυτος ενα ονειρο γιατι χαθηκε ετσι απλα....μικρα προβατα συνεχισαν το ταξιδι που ειχε αρχισει. εκεινος κοιταζοντας την ησυχη θαλασσα,την θαλασσα που οι εραστες δυσκολευονται να βρουν το χρωμα της,ποιητες που δυσκολευονται να νοιωσουν την φρεσκαδα της ψυχης της....ληθη,μοιρα,ονειρο που παλεις την καρδια μου και την γεμιζεις ερωτα....σηκωθηκε αερας,καλοκαιρινος,νησιωτικος,αυτος που παρασυρει και καιει υστερα τα νεφελωματα...μα ποιο συννεφο δεν τον ευνομονει για το ταξιδι που του προσφερε?ποιο συννεφο δεν τον αγαπα για τα μερη που συναντησε?ποιο συννεφο δεν τον καρτερει για να το σκοτωσει και ετσι να μην ξαναδει μερος γνωριμο,βαρετο,ιδιο?
Ποιο βουνο δεν ζηλεψε το συννεφο?ποιο βουνο δεν το θεοποιησε,δεν το εκανα ονειρο του?ποιο βουνο δεν αγγιξε ενα συννεφο για να μαθει να πεταει?οταν εισαι βουνο,οσο μεγαλο σημαντικο και να εισαι,οσα χωρια και ποταμια να ζουνε απο σενα,οσα δαση να σου κανουν σκια,οσοι ανθρωποι να μοιραζονται τον ερωτα τους με σενα,εσενα για παντα θα ειναι το ονειρο σου να γινεις συννεφο να ταξιδεψεις και ας πεθανεις απο τον ανεμο....γιατι?γιατι τα συννεφα ζουν μια φορα και αυτο τα κανει να εχουν αναμνησεις για παντα.
Απροπελαστη θαλασσα φωναξε και πηδηξε μεσα της,γαλαζιο,πρασινο,μαυρο....θαλασσα.
Ποια η χαρα του να εισαι σε ενα νησι αν δεν κοιτας την θαλασσα?ποια η χαρα του να ζωγραφιζεις εναν ηλιο αν σου εχει τελειωσει το κιτρινο?
Θυμασαι?
Το καραβι με τα φωτεινα χρυσα λαμπακια στην κορυφη επλεε στην σκοτεινη θαλασσα..δεν εμοιαζε να πλεει μεσα της αλλα να γλιστραει επανω της,τον χαιρετησε ο φαρος και αυτο του ανταπεδωσε με εναν ηχο βαρυ και συνεχισε το ταξιδι του...

Το φεγγαρι σκαρφαλωσε στην κορυφη του βουνου και πεταξε στον ουρανο....τωρα με κοιταζε μεσα στα ματια και η καρδια μου σφιχτηκε.....εχτες ειχε πανσεληνο αλλα σημερα ηταν πιο ομορφο..η καρδια μου με προσταζε να πεταξω, να αγκαλιασω την μαγικη μπαλα σφιχτα και να την προσφερω στην κοπελα που της μοιαζει ο ουρανος και που τα ματια της ειναι πιο φωτεινα απο τα αστερια που τον κανουν μαγικο.....ποτε δεν μπορεσα να παρω τα ματια μου απο πανω της και αυτο κανει την νυχτα μαγικη....μα και μοναχικη καθως η καρδια μου ειναι καταραμενη να αγαπα και να μην αγαπιεται,αντεχω-νομιζω-,η αγαπη ποναει αλλα αν?αν γυρισει κοντα μου?αν μου δωσει το χερι της.....την αγαπω,ετσι νομιζω........
.........Μια νυχτα με πανσεληνο στο ιπταμενο χαλι της....

6 σχόλια:

Feli είπε...

ελπιδα και πιστη..πιστευω πως τα διαθετεις, τουλαχιστον ακομη..αντεχεις..ναι το κανεις..παρε το χαλι που αφησε στα χερια σου και επεστρεψε το..μπορεις? αν ναι τοτε μπορει και να το δεχτει πισω..εισαι ετοιμος? παρε μια βαθια ανασα και κανε το..το εκανες? μην μετανοιωνεις..ισως να αξιζε..ισως να αξιζει ακομη..


υγ. το μσν μου στο εστειλα...δεν μπορω να σκεφτω αλλον τροπο

Feli είπε...

iro_lp_90@hotmail.com

penny είπε...

thanx gia t com

Μαρια Νικολαου είπε...

στις καταστασεις που ζουμε μας χρειαζονται τετοιες ομορφες λεξεις

~ΕΚAΤΗ~ ...φως και παλι φως η ψυχη που μαχεται... είπε...

λέξεις.....σκέψεις...λόγια που αγγίζουν την ψυχή....σε έναν κόσμο που....είναι δύσκολο να ονειραυτείς...να αγαπήσεις να εμπιστευτείς...
καλό σου βράδυ!!!

jacki είπε...

Τι όμορφες εικόνες. Μοιάζει με παραμύθι. Με κάνει να νοιώθω και πάλι παιδί.
Καλημέρα.